Vijf jaar geleden startte het Ziekenhuis Oost-Limburg met nachtelijke MRI-scans, omdat de wachttijden maar bleven oplopen. Een noodmaatregel die ook vandaag nog nodig blijkt, want zelfs ’s nachts scannen zorgt niet voor een kortere wachttijd voor een MRI-scan. “Een extra toestel zou niet helpen, daar hebben we niet genoeg personeel voor.”
In het Ziekenhuis Oost-Limburg (ZOL) in Genk draait de MRI-scanner dag én nacht. Wat vijf jaar geleden ontstond als noodmaatregel, is vandaag de standaardaanpak. Desondanks blijven de wachttijden in het ZOL oplopen tot twee maanden. “Aanvankelijk had de maatregel wel effect”, verduidelijkt dokter Bruno De Peuter, diensthoofd van Medische Beeldvorming. “De wachttijden zijn even korter geworden, maar daarna weer gestegen.” Hij benadrukt dat de maatregel ook vandaag nut heeft. “Voor sommige onderzoeken moet je maar vijf à zes weken wachten, omdat we veel basisonderzoeken ’s nachts kunnen doen. Complexere onderzoeken, een scan van de buik bijvoorbeeld, plannen we niet ’s nachts. Daarvoor lopen de wachttijden dus op tot acht weken.”
Drie weken vs. twee maanden
De wachttijden in het ZOL zijn uitzonderlijk lang in vergelijking met andere Limburgse ziekenhuizen. Het Jessa ziekenhuis in Hasselt kan met drie MRI-scanners hun gemiddelde wachttijd op drie weken houden. Het Sint-Trudo ziekenhuis in Sint-Truiden moet het met één MRI-scanner doen. Daar is de wachttijd gemiddeld vier weken voor niet-dringende gevallen. Het ZOL heeft drie MRI-scanners, waarvan twee ook ’s nachts werken. “Een extra toestel zou niet helpen om de wachttijden korter te maken. Om zo’n scanner te bedienen heb je personeel nodig en het onze heeft de handen al vol met drie scanners.”
(lees verder onder de foto)
Het ZOL in Genk. — © Sven Dillen
Waarom zijn de wachttijden in het ZOL het langst? “Wij krijgen niet alleen patiënten uit midden- en Noord-Limburg over de vloer. Veel ziekenhuizen, ook buiten Limburg, verwijzen hun patiënten voor bepaalde onderzoeken door naar ons. Complexe onderzoeken die zij niet kunnen uitvoeren omdat ze er niet de juiste artsen of materialen voor hebben. Ons ziekenhuis groeit, dus onze wachttijden ook.”
’s Nachts geen no-shows
’s Nachts scannen blijft dus noodzakelijk. Het ZOL scant van vijf uur in de ochtend tot drie uur s’ nachts, veertig weken per jaar. “We plannen de nachtelijke MRI-scans enkel tijdens schoolweken. Zo blijft er ademruimte voor ons personeel. Daarnaast scannen we enkel ’s nachts als het echt nodig is. Vorig jaar merkten we dat de wachttijd voor een MRI-scan weer gezakt was naar vier weken. Toen hebben we besloten om twee weken niet ’s nachts te scannen.”
“Toen ik in 2018 voorstelde om ook ’s nachts te scannen, verklaarde iedereen me gek. Maar je ziet dat het werkt”
Bruno De Peuter
Diensthoofd van Medische Beeldvorming, ZOL Genk
De wachttijden liepen snel weer op, maar voor het personeel is zo’n adempauze nodig, klinkt het. “Want zij werken door deze regeling extra hard. Maar ze houden het vol omdat het waarde heeft voor de patiënten: die worden sneller geholpen en het personeel heeft voldoende tijd om hen te helpen. Het tempo nog meer opdrijven zou voor een onmenselijke aanpak zorgen en dat willen we absoluut niet.”
“Toen ik in 2018 voorstelde om ook ’s nachts te scannen, verklaarde iedereen me gek”, aldus De Peuter. “Maar je ziet dat het werkt. Veel patiënten kiezen voor een afspraak ’s nachts. Daardoor kunnen ze sneller onder de scanner en hoeven ze hun werkdag niet te onderbreken. Bovendien is het aantal ‘no shows’, patiënten die niet komen opdagen voor hun scan, ’s nachts zo goed als nul.”
